KSIĄŻKI

Korpus Inżynierów Wojskowych, Plan Warszawy 1825,
Plan Miasta Stołecznego Warszawy, Wymierzony przez Officerów Korpusu Inżenierów w latach 1818 i 1819 i litografowany przez tychże roku 1822

Projekt graficzny „Planu Warszawy 1825” otrzymał wyróżnienie w konkursie Polish Graphic Design Awards 2018 w kategorii Wydawnictwa/Album i katalog.

Plany Korpusu Inżynierów Wojskowych i jego kontynuatorów to wybitne dzieła kartografii warszawskiej, szczegółowo dokumentujące zmiany przestrzeni miejskiej od 1822 do 1859 roku. Plan z 1825 roku, jeden z pierwszych w serii, jest przykładem najwyższego kunsztu pomiarowego, kartograficznego i estetycznego.

Warszawa w 1815 roku zyskała rangę stolicy Królestwa Polskiego doby konstytucyjnej. Wchodziła w ten nowy okres dziejów zubożała, wyniszczona okupacją pruską i wojnami napoleońskimi. Jej ówczesny obraz tworzyły nieodnawiane kamienice i kościoły, opuszczone pałace, zdewastowane ogrody publiczne. W ciągu 15 lat została jednak nie tylko odbudowana z zaniedbań, ale zyskała liczne budowle klasycystyczne, zarówno monumentalne, jak i mieszkalne. W zmianach tych uczestniczył Korpus Inżynierów Wojskowych, którego prace służyły regulacji oraz projektowaniu ulic i placów i w którym służbę pełnili także znamienici architekci.

Cena okładkowa: 69 zł

Cena sprzedaży: 59 zł

"Focusing on things themselves and on their own biographies is far from easy. It may also - similarly to this book - appear baffling. Objects from the past, unharnessed for the purpose of being actors in (someone else's) history, often seem lost. Left behind by our predecessors and ancestors, they have been gathered in the museum, detached from their original environment, owner and makers, from the wallls, sideboard shelves and closets' recesses. We might as well attempt to reconstruct their old life - lay museum tables with silverware and adorn them with (artificial) fruit, place wax figures of people holding old-time tools whose function is difficult to decipher. what a lifeless theatre that would be! Instead we have deceided that it is wotrh giving things a space which will allow visitors to concentrate solely on them and ask questions about what they really are in teh museum - stored, amintained, exhibited and, above all, treasured. What was their role, why such a form was chosen for them? What historic events did they participate in? Whom did they assist in what circimstances? What historic processes they might have influenced? Whose plans did they facilitate or perhaps impede? The histories of things reveal a multi-threaded history of the city."

Jarosław Trybuś

Chief Curator of the Core Exhibition 

"Niniejszy katalog bardzo dobrze oddaje charakter ekspozycji ukierunkowanej na popularyzację historii nauki o leku. Przedstawia koncepcję wystawy i poszczególnych jej części w kontekście rozwoju farmacji, zawiera aranżowane, autorskie zdjęcia wybranych muzealiów oraz spis wszystkich obiektów prezentowanych na wystawie."

Ewa Nekanda-Trepka

Dyrektor Muzeum Warszawy

"This catalogue  faithfully reflects the character of our exhibition, aimed at sharing the knowledge of the history of pharmacy. It explains the idea behind the display and the specific sections  in the context of the development of pharmaceutical sciences; it also contains original photographs of selected exhibits as well as na index of all the items featured in the exhibition." 

Ewa Nekanda-Trepka

Director of the Museum of Wasaw

Publikacja przedstawia 20 wybranych, kluczowych obiektów z wystawy, które stały się inspiracją dla cenionych warszawskich pisarzy, urodzonych w latach 70. i 80.: Justyny Bargielskiej, Sylwii Chutnik, Jacka Dehnela, Mikołaja Łozińskiego i Macieja Sieńczyka.

Na potrzeby publikacji powstało 20 oryginalnych i nieoczywistych opowieści związanych z Warszawą, w których autorzy odwołują się do historii, opisują rzeczywistość przeżywaną przez młodych ludzi tu i teraz, a niekiedy kreują w pełni fikcyjne światy. Istotną częścią publikacji są przykuwające uwagę, współczesne w wyrazie zdjęcia rzeczy warszawskich, autorstwa jednego z najwybitniejszych fotografów młodego pokolenia, Jacka Kołodziejskiego, które zostały umieszczone na perforowanych stronach, dzięki czemu wybrane obrazy można wyrywać niczym ulubione strony z kolorowego magazynu. Towarzyszą im wyrazista grafika i rysunki autorstwa Dominika Cymera, ilustratora i twórcy edukacyjnych kampanii internetowych.

Zawiera wstęp głównego kuratora, dr. Jarosława Trybusia, esej naukowy dr. Magdaleny Wróblewskiej o roli rzeczy w muzeach i ich mikrohistorii składających się na historię miasta, oraz teksty, w których kuratorzy wyjaśniają koncepcje poszczególnych gabinetów i opowiadają historie wybranych rzeczy.

Kostka cukru pozostała po skazańcu w celi X Pawilonu warszawskiej Cytadeli, przechowana przez rodzinę jak relikwia, potrzaskane butle z królewskiej apteki, którym ogień pożarów nadał tęczujący połysk antycznych szkieł, okazałe srebrne zastawy z zamożnych warszawskich domów, płócienny identyfikator, jaki matka wyhaftowała dziecku w czasie oblężenia Warszawy, utrwalane przez artystów widoki miasta pięknego i niepięknego, zrujnowanego i dumnie upamiętniającego swoją odbudowę – setki przedmiotów, z których każdy niesie w sobie część historii Warszawy. Wielkiej Historii, ale też niezliczonych wciąż żywych mikrohistorii: prywatnych, rodzinnych, przekazywanych we wspomnieniach i opowieściach. Dopiero razem splecione, tworzą one wielowarstwową, gęstą, zasupłaną historyczną tkankę miasta.

Rzeczy warszawskie ‒ niezapomniane, jak słynne zdjęcie autorstwa powstańczego fotografa, ukazujące wybuch pocisku na gmachu Prudentialu 28 sierpnia 1944 roku, i całkowicie zapomniane, jak szydełka do zaciągania kobiecych gorsetów. Nie ofiarowują nam jednej opowieści o dziejach miasta. Odwołują się do emocji, pamięci, wyobraźni, które zdolny jest pobudzić czasem pozornie błahy okruch przeszłości. W ten sposób każdy może zbudowaćwłasną historię niezwykłego miasta, jakim jest Warszawa. I poczuć się częścią tej historii.

prof. dr hab. Maria Poprzęcka – z noty okładkowej

Pięknie wydany, kieszonkowy przewodnik po odbudowie Starego Miasta.

Zestaw zawiera mapę Starego Miasta przedstawiającą zabudowę istniejącą aktualnie (powstałą po 1945 r.) wraz z naniesionym obszarem zabudowy istniejącej przed 1939 r. , nieodbudowanej po II wojnie światowej. Mapka posiada także część opisową z rysem historycznym oraz opisy rekonstrukcji najważniejszych zabytków Starego Miasta. 

W skład zestawu wchodzą również trzy czarno-białe pocztówki przedstawiające Rynek Starego miasta z lat 50. i 60. XX w. oraz dwa kolorowe zdjęcia przedstawiające Rynek Starego Miasta oraz Warszawską Syrenkę współcześnie. 

Przewodnik dostępny jest również w wersji angielskiej, francuskiej i hiszpańskiej.

Available  in English, French and Spanish version. 

Niniejsza antologia zawiera pierwszy tak obszerny, ilustrowany i opracowany wybór legend warszawskich. Wśród 61 tekstów znalazły się zarówno opowieści spisywane w XIX wieku przez historyka Walerego Przyborowskiego praz folklorystów Kazimierza Władysława Wójcickiego i Romana Zamorskiego, jak i dwudziestowieczne opracowania literackie legend, autorstwa m.in. Edmunda Jezierskiego, Artura Oppmana, Ewy Szelburg-Zarembiny, Hanny Januszewskiej, Marii Krüger, Wandy Chotomskiej, Zdzisława Nowaka, a także teksty powstałe już w XXI wieku, w większości wcześniej niepublikowane. Jako zbiór w sposób komplementarny opisują one legendarne dzieje Warszawy. 

Juliusz Nagórski (1877 - 1944), mieszkaniec warszawskiej Pragi-Północ, rówieśnik znanych architektów europejskich, jak le Corbusier, czy Erich Mendelsohn, w latach 1905 - 1910 studiował w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Po powrocie do kraju rozpoczął karierę niezależnego architekta, a  także utalentowanego rysownika, malarza, rzeźbiarza i dekoratora.

Jego działalność zawodowa, oprócz tworzenia właściwej architektury, obejmuje również prace z zakresu urbanistyki - tzw. Potrójny Nowy Świat, regulację placu Marszałka Piłsudskiego oraz najważniejszy, niezrealizowany oczywiście, projekt - "Wystawa Światowa 1943".

Mimo tak bogatej twórczości i dorobku, jego postać o wielobarwnej osobowości pozostaje do dzisiaj mało znana i dość enigmatyczna, po części dlatego, że olbrzymim cieniem położyło na jego życiu i twórczości podejrzenie o zbyt ścisłe kontakty z Niemcami podczas wojny, a w okresie powojennym wręcz o kolaborację - poprzez jego udział w zaaranżowanej przez niemieckie władze okupacyjne przebudowie Pałacu Rady Ministrów.

Michał Murawski, młody brytyjski antropolog o polskich korzeniach nie jest uwikłany w lokalne dyskusje i obarczony emocjami, które nieuchronnie towarzyszą badaczom-tubylcom zajmującym się Pałacem Kultury i Nauki. Z dystansu ukazuje więc nie tylko kulisy powstania tego kłopotliwego daru Związku Radzieckiego dla Warszawy, ale i całą złożoność jego funkcjonowania po przełomie 1989 roku do dziś.

Autor interesuje się w równym stopniu wyobraźnią zbiorową – miejskimi legendami o podziemnych korytarzach, ekscentrycznymi pomysłami na Pałac po 1989 roku, dyskusjami i konfliktami wokół zagospodarowania otaczającego go placu Defilad, trudnymi do rozstrzygnięcia kwestiami własności gruntów pod placem, a nawet pałacową fauną – kotami i sokołami. Wszystko to składa się na tytułowy „kompleks Pałacu” – mieszankę uwielbienia i nienawiści oraz pokazuje skomplikowane relacje Pałacu z miastem.

Autor: Michał Murawski
Tłumaczenie i redakcja naukowa: dr Ewa Klekot
Redaktor prowadząca: Małgorzata Mycielska
Redakcja: Małgorzata Jurkiewicz
Korekta: Julia Odnous
Indeks nazwisk :Anna Jurkiewicz
Fotoedycja: Katarzyna Iwańska
Projekt graficzny i skład: Krzysztof Bielecki

Wydanie I, Warszawa 2015

Tytuł oryginału:The Palace Complex: The Social Life of a Stalinist Skyscraper in Post-Socialist Warsaw

ISBN: 978-83-62189-48-9

ilość stron: 384

format 152 x 235 mm

oprawa miękka

druk czarno-biały

114 ilustracji

polska wersja językowa

1768 Georges Louis Le Rouge PLAN WARSZAWY dedykowany Stanisławowi Augustowi, Królowi Polskiemu, Wielkiemu Księciu Litewskiemu, przez jego pokornego i uniżonego sługę Le Rouge'a

PLAN WARSZAWY Georges’a Louisa Le Rouge’a z 1768 roku to jedno z najwierniejszych i najbardziej interesujących odwzorowań XVIII-wiecznej Warszawy. W tej publikacji porównany został z trzema innymi planami z epoki Tirregaille’a, Rizzi Zannoniego i Tardieu. Przedstawia Warszawę z początku panowania Stanisława Augusta, kiedy miasto rozwijało się dynamicznie za sprawą reform i obecności dworu. Zmiany gospodarcze i społeczne sprzyjały poprawie warunków życia oraz urbanizacji nowych terenów – m.in. Żoliborza, Powiśla i dzisiejszej Pragi a kulturalny mecenat króla przyczyniał się do upowszechnienia idei oświeceniowych. 

Dzięki serii PLANY WARSZAWY można prześledzić rozwój przestrzenny miasta, poznając wybitne dzieła kartografii ze zbiorów Muzeum Warszawy. Każda publikacja w serii zawiera plan w oryginalnej skali wraz z opracowaną legendą, szkic historyczny o Warszawie z czasów jego powstania oraz szczegółowy opis kartograficzny.

Pierwsza pozycja z serii wydawniczej "Plany Warszawy", II wydanie.

Wydawnictwo zostało wielokrotnie nagrodzone:

- na XXIII Targach Książki Historycznej w 2014 r. w kategorii "Varsaviana" nagrodą KLIO

- w 55 Konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek Najpiękniejsza Książka Roku 2014 zdobyło wyróżnieni

- w IX edycji konkursu Mazowieckie Zdarzenie Muzealne –Wierzba zdpbyło I nagrodęw kategorii wydawnictwo muzealne 2014 roku

zostało opublikowane w 3 nr rocznika „print control best printed matter from Poland”

„Almanach Muzealny”,  jest wydawnictwem periodycznym wydawanym od 1997 r., początkowo nieregularnie a od 2013 roku w formie rocznika jako "Almanach Warszawy". Zmiana tytułu związana jest z nową formułą pisma, która zakłada uczynienie z „Almanachu” liczącego się rocznika varsavianistycznego, łączącego przedstawicieli różnych środowisk: muzealnego,  akademickiego, a także kolekcjonerów, aktywistów i miłośników Warszawy.

W „Almanachu” publikujemy teksty z zakresu archeologii, historii, architektury,  kultury materialnej i artystycznej Warszawy oraz szeroko pojętej humanistyki, artykuły poświęcone muzealnictwu, ze szczególnym uwzględnieniem naszych zbiorów, projektów naukowych i ekspozycyjnych, recenzje i omówienia ukazujących się pozycji varsavianistycznych, jak i wystaw i wydarzeń istotnych dla miasta, edycje źródłowe.

Szkoła na Wiejskiej jest pracą zbiorową zawierającą wspomnienia nauczycieli i wychowanek znanego gimnazjum i liceum żeńskiego Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jaworkówny istniejącego w latach 1903-1944. Szkoła przestał istnieć wraz z targiczną śmiercią (rozstrzelane przez niemieckich żołnierzy) założycielek. W esejach i wspomnieniach zebranych w książce utrwalone zostało czterdzieści lat działalności tej tak ważnej dla szkolnictwa warszawskiego placówki, która miała ważki wkład do rozwoju postępowej myśli pedagogicznej pierwszej połowy XX wieku.

„Almanach Muzealny”,  jest wydawnictwem periodycznym wydawanym od 1997 r., początkowo nieregularnie a od 2013 roku w formie rocznika jako "Almanach Warszawy". Zmiana tytułu związana jest z nową formułą pisma, która zakłada uczynienie z „Almanachu” liczącego się rocznika varsavianistycznego, łączącego przedstawicieli różnych środowisk: muzealnego,  akademickiego, a także kolekcjonerów, aktywistów i miłośników Warszawy.

W „Almanachu” publikujemy teksty z zakresu archeologii, historii, architektury,  kultury materialnej i artystycznej Warszawy oraz szeroko pojętej humanistyki, artykuły poświęcone muzealnictwu, ze szczególnym uwzględnieniem naszych zbiorów, projektów naukowych i ekspozycyjnych, recenzje i omówienia ukazujących się pozycji varsavianistycznych, jak i wystaw i wydarzeń istotnych dla miasta, edycje źródłowe.

Rocznik Warszawski jest ostatnim numerem Rocznika Warszawskiego zawierającego m.in. artykuły, recenzje, rozprawy, opisy wystaw:

• Janusz Grabowski: XV-wieczne przywileje dla Nowej Warszawy. Ze studiów nad ustrojem i organizacją miasta extra muros w okresie książęcym.
• Maria Sierocka-Pośpiech: "Elekcja i bankiet". Wybory władz Starej Warszawy w świetle zapisów rachunków miejskich z 1. połowy XVII wieku.
• Maria Cubrzyńska-Leonarczyk: Z dziejów kultu św. Onufrego w Warszawie XVIII - XIX wieku.
• Elżbieta Mazur: Zakłady wodolecznicze w Warszawie w XIX wieku.
• Agnieszka Dąbrowska: Moda damska w warszawskiej prasie w latach 1860 - 1914.
• Małgorzata Domińczyk: Pałac Kazimierza Karasia.
• Ryszard Mączyński: Z działalności architekta Stanisława Zawadzkiego - pałac Wielopolskich w Warszawie.
• Hubert Kowalski: Dom Grodzickiego przy Trakcie Królewskim. Wystój rzeźbiarski.
• Michał Laszczkowski: Dom Korporacji Akademickiej "Welecja" w Warszawie - Pani Chocimska.
• Włodzimierz Pela: Archeologia na Krakowskim Przedmieściu, cz. II.

• Praca zbiorowa - Wawer i jego osiedla. Biblioteka Wawerska nr 3, Warszawa, 2008.
• Marian Skwara - Historia Pruszkowa w zarysie, t. 1 - Dzieje Żbikowa, Pruszkowa i okolic do 1918 roku, Pruszków 2005; t. 2 - Pruszkowskie międzywojnie, Pruszków 2006; t. 3 - Okupacja hitlerowska, Pruszków 2008. Marian Skwara - Pruszkowscy Żydzi. Sześć dekad zamkniętych zagładą, Pruszków 2007. (Marek Piotr Deszczyński)

• Księstwo Warszawskie 1807 - 1815. Próba odbudowy państwowości polskiej. Archiwum główne Akt Dawnych, 15 - 31 października 2008. (Dorota Lewandowska)

„Almanach Muzealny”,  jest wydawnictwem periodycznym wydawanym od 1997 r., początkowo nieregularnie a od 2013 roku w formie rocznika jako "Almanach Warszawy". Zmiana tytułu związana jest z nową formułą pisma, która zakłada uczynienie z „Almanachu” liczącego się rocznika varsavianistycznego, łączącego przedstawicieli różnych środowisk: muzealnego,  akademickiego, a także kolekcjonerów, aktywistów i miłośników Warszawy.

W „Almanachu” publikujemy teksty z zakresu archeologii, historii, architektury,  kultury materialnej i artystycznej Warszawy oraz szeroko pojętej humanistyki, artykuły poświęcone muzealnictwu, ze szczególnym uwzględnieniem naszych zbiorów, projektów naukowych i ekspozycyjnych, recenzje i omówienia ukazujących się pozycji varsavianistycznych, jak i wystaw i wydarzeń istotnych dla miasta, edycje źródłowe.

„Almanach Muzealny”,  jest wydawnictwem periodycznym wydawanym od 1997 r., początkowo nieregularnie a od 2013 roku w formie rocznika jako "Almanach Warszawy". Zmiana tytułu związana jest z nową formułą pisma, która zakłada uczynienie z „Almanachu” liczącego się rocznika varsavianistycznego, łączącego przedstawicieli różnych środowisk: muzealnego,  akademickiego, a także kolekcjonerów, aktywistów i miłośników Warszawy.

W „Almanachu” publikujemy teksty z zakresu archeologii, historii, architektury,  kultury materialnej i artystycznej Warszawy oraz szeroko pojętej humanistyki, artykuły poświęcone muzealnictwu, ze szczególnym uwzględnieniem naszych zbiorów, projektów naukowych i ekspozycyjnych, recenzje i omówienia ukazujących się pozycji varsavianistycznych, jak i wystaw i wydarzeń istotnych dla miasta, edycje źródłowe.

„Almanach Muzealny”,  jest wydawnictwem periodycznym wydawanym od 1997 r., początkowo nieregularnie a od 2013 roku w formie rocznika jako "Almanach Warszawy". Zmiana tytułu związana jest z nową formułą pisma, która zakłada uczynienie z „Almanachu” liczącego się rocznika varsavianistycznego, łączącego przedstawicieli różnych środowisk: muzealnego,  akademickiego, a także kolekcjonerów, aktywistów i miłośników Warszawy.

W „Almanachu” publikujemy teksty z zakresu archeologii, historii, architektury,  kultury materialnej i artystycznej Warszawy oraz szeroko pojętej humanistyki, artykuły poświęcone muzealnictwu, ze szczególnym uwzględnieniem naszych zbiorów, projektów naukowych i ekspozycyjnych, recenzje i omówienia ukazujących się pozycji varsavianistycznych, jak i wystaw i wydarzeń istotnych dla miasta, edycje źródłowe.