INNE

Po 76 latach od francuskiej premiery Centrum Architektury przedstawia pierwsze polskie wydanie książki Le Corbusiera Kiedy katedry były białe. Podróż do kraju ludzi nieśmiałych. To druga książka papieża modernizmu opublikowana po polsku. Poprzednia –W stronę architektury była architektonicznym przebojem księgarskim 2012 roku – pierwsze wydanie (2 000 egzemplarzy) rozeszło się w miesiąc.

Kiedy katedry były białe to efekt pierwszej podróży legendarnego architekta do Ameryki. W 1935 roku papież modernizmu przeżywał kryzys. Sfrustrowany oporem na jaki trafiła awangarda i w ZSRR, i w III Rzeszy, i w demokratycznej Francji, przyjął zaproszenie Fundacji Rockefellera i wybrał się z wykładami do USA. Liczył na to, że jego radykalne idee miasta przyszłości (tzw. Miasto promienne) i nowej organizacji społeczeństwa znajdą podatny grunt w nowym, nieobciążonym tradycją świecie. 
Inspiracją i bohaterem książki jest Nowy Jork. Dla Europejczyków był on w latach 30. tym, czym dziś Szanghaj czy Dubaj – miastem nowych możliwości, fascynującą i obcą jednocześnie metropolią, w której możliwe było to, co nie do pomyślenia na Starym Kontynencie. W wieżowcach Manhattanu Le Corbusier zobaczył „białe katedry nowoczesności” – symbol możliwości i aspiracji swojej epoki.

Katedry nie są książką tylko o architekturze. Autor równie błyskotliwie pisze o podróżach koleją, o seksualności Amerykanów, o ich manierach, o etyce pracy, o świecie wielkiego biznesu i sztuki. Wieżowce i kluby jazzowe Manhattanu, fabryki Forda i uniwersytety, niedostępne w Europie wygody i cuda techniki, spotkania z wpływowymi ludźmi i rozmowy podsłuchane w restauracjach, Louis Armstrong i Caravaggio, Rockefeller i Freud zainspirowali niezwykłą książkę – połączenie architektonicznego i politycznego manifestu z dziennikiem podróży Europejczyka, patrzącego na młodą amerykańską cywilizację z mieszaniną podziwu i wyższości. 

Podróż, a później książka, miały kolosalne znaczenie dla promocji idei modernizmu na świecie. Jerzy Sołtan – jeden z największych polskich modernistów – Katedry wskazywał jako książkę, która ukształtowała go na całe życie i doprowadziła pod drzwi paryskiej pracowni Le Corbusiera. Katedry zainspirowały też wydaną właśnie po polsku książkę Rema Koolhaasa Deliryczny Nowy Jork.
Książka, mistrzowsko przełożona przez Tomasza Swobodę, napisana jest charakterystycznym dla Le Corbusiera stylem – pełnym krótkich zdań i haseł, błyskotliwych metafor i prowokacyjnych aforyzmów (Mężczyźni są znudzeni wszystkim, kobiety są znudzone mężczyznami, Jazz to podwalina pod katedrę dźwięków), na czele z powracającym zdaniem: Drapacze chmur Nowego Jorku są za niskie.
Katedry nie były dotąd tłumaczone na język polski. Niewielkie fragmenty opublikowano tylko w magazynie „Arkady” w 1939 roku. Polskie wydanie oparto na pierwszym wydaniu francuskim z 1937 roku, ze wszystkimi oryginalnymi ilustracjami. Wstęp przygotował wybitny znawca architektury XX w., profesor Waldemar Baraniewski. Okładkę i szatę graficzną zaprojektował Kuba Sowiński (Biuro Szeryfy).
Publikacja jest częścią serii Fundamenty, w której Centrum Architektury przedstawia klasyczne książki o architekturze, niedostępne dotąd na polskim rynku lub od dawna niewznawiane (Koncepcja i prowadzenie serii: Aleksandra Stępnikowska, Grzegorz Piątek, koncepcja graficzna serii Fundamenty: Biuro Szeryfy, patronat: SARP).

O AUTORZE

Le Corbusier (właściwie Charles-Edouard Jeanneret, 1887–1965) uchodzi za najważniejszego architekta i urbanistę XX wieku. Dzięki słynnym budynkom oraz publikacjom i wykładom wpłynął na kilka pokoleń projektantów – najpierw w Europie, a po II wojnie światowej na całym świecie. Reprezentował pokolenie, które pod wpływem rozczarowania stanem miast odziedziczonym po XIX stuleciu, ich bezładnym rozrostem i przeludnieniem, podjęło się szukania recept na ich uzdrowienie. Proponował radykalne terapie, polegające na usuwaniu niezdrowej i niefunkcjonalnej starej zabudowy i pozostawieniu tylko najcenniejszych zabytków. Radził ścisłe łączenie funkcji mieszkalnych i rekreacyjnych, dzięki budowie bloków otoczonych starannie zaplanowaną zielenią. Sformułował pojęcie „domu jako maszyny do mieszkania”, zaprojektowanego racjonalnie i drobiazgowo, jak samochód czy samolot. Popularyzował budowanie wysokich budynków dzięki wykorzystaniu możliwości żelbetu i prefabrykacji. Poważał niewielu współczesnych architektów, za to podziwiał logikę i celowość inżynierów. 
Le Corbusier przewodniczył CIAM (Congrès International d’Architecture Moderne – Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej) – sieci wymiany wiedzy i informacji, łączącej w latach 1928-1959 kilkudziesięciu europejskich (w tym polskich) architektów. Jej najważniejszym dziełem była Karta Ateńska – zestaw wytycznych dla nowoczesnej urbanistyki (1933), stosowanych w wielu krajach podczas powojennej odbudowy i rozbudowy miast. Idee Le Corbusiera rozprzestrzeniały się po świecie również dzięki jego książkom, z których najgłośniejsza to W stronę architektury (Vers une architecture, 1922; pierwsze polskie wydanie 2012).
Najbliższy budynek Le Corbusiera znajduje się w Berlinie – tzw. jednostka mieszkalna (1957). Inne jego znaczące budynki to jednostka mieszkalna w Marsylii (1947-1952) – pierwowzór berlińskiej, dom studentów szwajcarskich w Paryżu (1931), kościół Notre Dame du Haut w Ronchamp (Alzacja, 1950), klasztor La Tourette koło Lyonu (1957-1960) oraz liczne małe domy mieszkalne, np. Villa Savoye koło Paryża (1929-1931) czy dom na osiedlu Weissenhof w Stuttgarcie (1927). 
Specjalne miejsce w dorobku Le Corbusiera zajmuje projekt urbanistyczny całkowicie nowego miasta w Indiach, stolicy Pendżabu, Czandigarh (1952-1959).
Niemniej ważne od budynków zbudowanych są niezrealizowane, które działały na wyobraźnię kilku pokoleń architektów, np. projekt siedziby Ligi Narodów w Genewie (1927) czy Pałacu Sowietów w Moskwie (1931) oraz wizje urbanistyczne, takie jak Miasto współczesne, Miasto promienne czy Plan Voisin.
Więcej informacji o Le Corbusierze na stronie Fondation Le Corbusier w Paryżu: www.fondationlecorbusier.fr

Autor: Le Corbusier

Tytuł oryginału: Quand les cathédrales étaient blanches. Voyage au pays des timides
Tłumaczenie: Tomasz Swoboda

Seria wydawnicza: Fundamenty Warszawa 2013

Liczba stron: 238
Oprawa: miękka z szerokim skrzydełkiem

ISBN 978-83-937716-0-8

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Institut Français w ramach programów wsparcia wydawniczego / Cet ouvrage a bénéficié du soutien des Programmes d’aide à la publication de l’Institut français
Dofinansowano ze środków The Swiss Art Council Pro Helvetia

Wielkie miasto decyduje o wszystkim: o pokoju, wojnie i pracy. 

Wielkie miasta są duchowymi kuźniami, w których wykuwają się losy świata.

Rozwiązania przyjmowane w wielkich miastach dominują też na prowincji: to moda, styl, idee, technika. Dlatego kiedy poradzimy sobie z urbanistyką wielkiego miasta, ocalimy cały kraj.

Premierowe tłumaczenie na język polski jednego z najważniejszych manifestów architektonicznych wszech czasów ukazujące się po 89 latach od pierwszego wydania. W stronę architektury (1923) to przełomowy tekst Le Corbusiera (1887-1965) - najbardziej wpływowego architekta i teoretyka architektury XX wieku. Po raz pierwszy padły w nim kluczowe hasła takie jak maszyna do mieszkania. Charyzmatyczny Le Corbusier miał ogromny wpływ na kolejne pokolenia architektów. Bez tej lektury trudno zrozumieć architekturę nowoczesną. Pozycja otwiera serię wydawniczą Fundamenty prezentującą premierowe tłumaczenia na język polski najważniejszych tekstów o architekturze.

/opis i zdjęcia ze strony wydawcy/

W książce znalazł się wybór źródeł zgromadzonych w Podziemnym Archiwum Getta Warszawskiego: relacji, sprawozdań, osobistych listów, urzędowych obwieszczeń. Archiwum Ringelbluma znajduje się dziś w zasobach Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.  W roku 1999 zbiór wpisany został przez UNESCO na listę "Pamięć Świata" - najważniejszych dokumentów, jakie przechowała ludzkość

Autor w 1930 roku wyemigrował do Francji. Po wybuchu wojny trafił do Auschwitz, skąd w 1943 został przewieziony do Warszawy, do oczyszczania ruin getta. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po klęsce Powstania, od września 1944 do wkroczenia wojsk sowieckich w styczniu 1945, ukrywał się wraz z sześciorgiem innych Żydów i katolickim księdzem w piwnicy zniszczonej kamienicy przy ulicy Franciszkańskiej 8. Wspomnienia Goldsteina obrazują ciągłą walkę pomiędzy poczuciem beznadziejności dokonywania nadludzkich wysiłków a mobilizacją popartą nadzieją, że wyzwolenie przyjdzie już lada moment. Opowiadają też o trudnym radzeniu sobie z własną ludzką naturą w tak ekstremalnych warunkach i o potrzebie utrzymywania stabilnej, pozytywnej atmosfery w grupie „więźniów bunkra”, gdzie najdrobniejszy nawet konflikt czy załamanie morale mogłoby doprowadzić do ostatecznego dramatu. Tym razem się udało – siedem ukrywających się osób doczekało wyzwolenia. Oswobodzenie nie wystarczyło jednak, by każdy z tych ludzi mógł prowadzić potem normalne życie. Doświadczenie czasu w bunkrze okazało się dla jednego z „więźniów” psychicznie nie do udźwignięcia. 

wydawca: Fundacja Ośrodka Karta, Dom Spotkań z Historią, Żydowski Instytut Historyczny

oprawa miękka, 215 stron 

ISBN: 978-83-62020-37-9 

rok wydania: 2011

Publikacja wydana z okazji 85 urodzin Wojciecha Fijałkowskiego, wieloletniego dyrektora Muzeum Pałacu w Wilanowie, historyka sztuki. To jemu przypadło w udziale uratowanie przed zniszczeniem, konserwacja i ochrona jedynego zachowanego po II wojnie światowej warszawskiego pałacu królewskiego - rezydencji wilanowskiej, z którą związał się na całe życie. Do dziś jest autorytetem i doradcą we wszystkim co dotyczy rezydencji.

Rzadko spotykane wśród wydawnictw konserwatorskich monograficzne opracowanie dokonań Aleksandra Kokulara, warszawskiego malarza i pedagoga pierwszej połowy XIX wieku, opiekuna kolekcji wilanowskiej, jednego z pierwszych polskich kustoszy. Wszechstronnie ukazana sylwetka malarza uświadamia nam, jak wiele niezwykłych okoliczności towarzyszyło kolejnym etapom kształtowania pałacowych wnętrz oraz kolekcji wilanowskiej. Przy okazji gromadzenia ilustracji do druku odnalezione zostały bardzo ciekawe ikonograficzne materiały porównawcze do wilanowskiego plafonu Jutrzenka pędzla Aleksandra Kokulara: kompozycje malarskie i rysunkowe Andrea Appianiego (1754-1817).

Autor: Błażej Szyszkowski

Rok wydania: 2012

Objętość 119 stron

Format: 21x27,5 cm

Oprawa: miękka

ISBN 978-83-69959-63-3

Kiedyś byli tylko cieniami na taśmie filmowej. Anonimowymi bohaterami kronik powstańczej Warszawy. Uśmiechnięty chłopak z apaszką w grochy na szyi, para, której ksiądz udziela ślubu, dziewczyna strzelająca z błyskawicy, szczęśliwy podporucznik dźwigający zdobyczną broń, pyzaty dzieciak gapiący się, jak starsi strzelają... 

Dziś wiemy, że chłopak z apaszką to Stanisław Firchał, który właśnie wymknął się kanałem z płonącego Starego Miasta. Młoda para to Bill i Lili Biegowie, którzy wzięli ślub, bo, jak mówią: "Przecież jutro mogliśmy już nie żyć". Dziewczyna to Wanda Traczyk-Stawska, która w czasie okupacji wręczała skazanym za kolaborację wyroki śmierci. Podporucznik to Witold Kieżun, jeden ze zdobywców komendy policji i kościoła św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu. Mały powstaniec to Olek Zubek, który zaczął Powstanie w oddziale, który nie miał broni.

Ich nazwiska i losy poznaliśmy dzięki akcji "Rozpoznaj" zorganizowanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Ich twarze możemy oglądać w "Powstaniu Warszawskim" - pierwszym na świecie dramacie wojennym bez fikcji. Teraz Iza Michalewicz i Maciej Piwowarczuk opowiedzieli ich przedwojenne, wojenne i powojenne historie - niesamowite i prawdziwe jednocześnie.

"Spacerownik po warszawskich cmentarzach" zawiera propozycje spacerów po najstarszych warszawskich nekropoliach. Autorzy przedstawiają najcenniejsze i najbardziej znane cmentarze, jak Stare Powązki. Nigdzie w Polsce nie spotkamy mogił tylu sławnych ludzi: naukowców, artystów, lekarzy, polityków. Nigdzie też nie ujrzymy równie wybitnych artystycznie rzeźb i pomników nagrobnych. Na Cmentarzu Wojskowym odwiedzimy kwatery żołnierzy poległych w obronie ojczyzny od czasów powstania styczniowego. Tutaj też natrafimy na groby najsławniejszych postaci polskiego życia kulturalnego i politycznego od drugiej wojny światowej do dziś. Na Cmentarzu Żydowskim zobaczymy zachowane setki grobów znanych kupców, przemysłowców i naukowców. Przeczytamy też o Cmentarzu Prawosławnym, cmentarzach ewangelickich a także o Cmentarzu Bródnowskim, który przez dziesięciolecia uważany był za największy w Polsce i jeden z największych w Europie. 

 PAŁAC KULTURY I NAUKI jest pod każdym względem „naj”. 

Gdy go otwarto 60 lat temu był najwyższym budynkiem w stolicy i w całej Polsce. Od tamtej pory nic się w tej kwestii nie zmieniło.

Żaden powojenny budynek w Polsce nie był świadkiem tylu ważnych wydarzeń. W 1955 r. przed Pałacem Kultury i Nauki defilowała lewicowa młodzież, która z różnych stron świata zjechała do Warszawy na swój festiwal. Rok później w tym samym miejscu nieprzebrane tłumy wiwatowały na cześć nowego przywódcy Władysława Gomułki i zapowiadanej przez niego politycznej odwilży. 

Pałac Kultury i Nauki to również obiekt wywołujący największe emocje – od podziwu po niechęć i żądanie rozbiórki. Wielu ludziom, zwłaszcza starszego pokolenia, wciąż kojarzy się z czasami stalinowskimi.

Ale dziś, gdy otaczają go coraz to nowsze komercyjne drapacze chmur, PKiN staje się jednym z nich. Jakże jednak innym od pozostałych, wyróżniającym się architekturą, solidnym wykonaniem i niezwykłymi wnętrzami projektowanymi przez plejadę wybitnych polskich architektów i artystów.

W książce proponujemy spacer po Pałacu Kultury i Nauki oraz po tych najbardziej spektakularnych,  wybranych obiektach noszących w sobie piętno realizmu socjalistycznego. 

Le Corbusier, Norman Foster, Tony Blair, Adolf Hitler, Albert Speer, Józef Stalin, Mao Zedong, Richard Rogers, Zaha Hadid, Bill Clinton, Oscar Niemeyer, Saddam Husajn, Gordon Bunshaft, Lyndon B. Johnson, Nelson Rockefeller, Mies van der Rohe, Borys Jofan, Benito Mussolini, Philip Johnson, Rem Koolhaas, Daniel Libeskind, Eli Broad, François Mitterand, I.M. Pei, Minoru Yamasaki… Architekci, designerzy, urbaniści, milionerzy, burmistrzowie, ministrowie, kolekcjonerzy sztuki, duchowni – w niebezpieczeństwie jest każdy, kto buduje. Nieuleczalny „kompleks gmachu” każe im zostawić po sobie jak najtrwalszy, jak najbardziej efektowny znak, zapewnić sobie podziw i nieśmiertelność. Deyan Sudjic odsłania namiętności i ambicje stojące za najbardziej ekstrawaganckimi projektami ostatniego stulecia – od kościołów po wieżowce, od ekscentrycznych willi po całe stolice.

/opis i zdjęcie ze strony wydawcy/

Autor: Deyan Sudjic

tłumaczenie: Agnieszka Rasmus-Zgorzelska

opracowanie graficzne,

skład i łamanie: Biuro Szeryfy

400 stron,

oprawa miękka

ISBN 978-83-937716-5-3

Książka fotograficzna Jacka Foty wydana z okazji 60-lecia Pałacu Kultury i Nauki to okazja do wglądu w nieznane, intymne życie jednego z najsłynniejszych budynków w Polsce. Autor spędził niemal dwa lata na fotografowaniu jego wnętrz i poznał jego pracowników. Zestawione w autorski sposób kadry tworzą osobisty portret gmachu, gdzie to najciekawsze dzieje się na styku monumentalnej architektury i codziennego życia. Zdjęcia uzupełniają opowieści wieloletnich pracowników Pałacu spisane przez Milenę Rachid Chehab.

/opis ze strony wydawcy/

wstęp: Agnieszka Rasmus-Zgorzelska

wywiady: Milena Rachid Chehab

projekt, skład: Ania Nałęcka / Tapir Book Design

112 stron, oprawa twarda

wersja polska: ISBN 978-83-937716-6-0

english version out of print

Jacek Fota, fotograf, autor m.in. cyklu zdjęć o podróży przez Stany Zjednoczone, wydanego w albumie Some Things are Quieter than Others (2013) oraz serii zdjęć Vacant Florida, prezentowanego na wystawie w galerii Obserwacja (Warszawa, 2014). Jego prace były prezentowane na wystawie Foty Foty (Warszawa, 2012) oraz na wystawie zbiorowej What's up Pussycat (Los Angeles, 2012). Laureat trzeciego miejsca na przeglądzie portfolio podczas Miesiąca Fotografii w Bratysławie (2013). Od 2012 reprezentuje go prestiżowa agencja Anzenberger z Wiednia.

Trzeci, ostatni już tom „Ostańców”, skłania do podsumowań. Pierwszy tom ukazał się w 2010 roku, drugi w 2011. W ciągu blisko czterech lat spisałam opowieści 75 mieszkańców 59 warszawskich kamienic. […] Odszukanie rozmówców nie było proste, mało kto mieszka w tym mieście pod przedwojennym adresem, prawie wszelka ciągłość została tu zerwana. Trud jednak nie poszedł na marne. Nagrodą były dziesiątki niezwykłych opowieści. […]

Uświadomienie sobie ceny, jaką ludzie zapłacili za to, że przyszło im żyć w Warszawie, konsekwencji, jakie ponieśli z powodu wydarzeń, na które nie mieli wpływu, pomaga mi lepiej zrozumieć teraźniejszość tego miasta, a także – w jakiejś mierze – dlaczego moje, własne życie toczy się tu tak, a nie inaczej (ze wstępu Magdaleny Stopy)

Trzeci tom albumu Ostańce. Kamienice warszawskie i ich mieszkańcy poświęcony jest nielicznym stołecznym kamienicom z przełomu XIX i XX, które przetrwały do dziś, oraz losom ich mieszkańców. Blisko 20 kamienic zaprezentowanych w książce to budynki w większości zaprojektowane przez znanych architektów, o wysokich walorach architektonicznych. Ozdobne detale: rzeźbione zwieńczenia, kute balkony, efektowne bramy, bogate sztukaterie, a nawet plafony zdradzają dawną klasę. Wiele z opisywanych kamienic jest są wpisanych do rejestru zabytków. Część budynków jest starannie odrestaurowana, część przeszła remont fragmentaryczny, inne nadal pozostają zniszczone.

Tak jak w poprzednich tomach, i tym razem autorzy zapraszają do odwiedzenia warszawskich ostańców – tych nielicznych przedwojennych kamienic, które dotrwały do naszych czasów. Mieszkańcy, których losy nierozerwalnie splotły się z historią tych domów, zgodzili podzielić się swoimi wspomnieniami z autorką książki, Magdaleną Stopą. Wyjątkowe fotografie Jana Brykczyńskiego pomagają odkryć piękno dawnej architektury, spojrzeć na detale ukryte przed wzrokiem przechodniów, które przetrwały w bramach, na klatkach schodowych, w mieszkaniach.

Do książki dołączona jest mapa "ostańców" z tomów 1-3 na wewnętrznej stronie obwoluty.

opis i zdjęcie ze strony wydawcy

autor: Magdalena Stopa

wydawca: Dom Spotkań z Historią

oprawa miękka, 192 strony

ISBN: 978-83-62020-54-6

Bogato ilustrowany album poświęcony dziejom społeczności pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku powstał na podstawie materiałów użyczonych z prywatnych archiwów oraz wyszukanych w stołecznych bibliotekach i muzeach podczas przygotowań do wystawy pod tym samym tytułem, zorganizowanej w Warszawie w 2010 r. Autorzy opowiadają o losach 26 rodów (m.in.: Libeltów, Palów, Schielów, Chuchów, Strausów, Wedlów, Werników, Wernerów i Weiglów) których przodkowie przybyli niegdyś z Niemiec do Warszawy. Przedstawiają ich wkład w rozwój przemysłu, nauki, kultury i życia społecznego miasta. Opisują proces stopniowej i dobrowolnej asymilacji tych rodzin, których członkowie zapisali także piękną kartę solidarności z polskimi dążeniami narodowymi. W Warszawie – inaczej niż w innych miastach Polski – przybysze z Niemiec szybko wtapiali się w lokalną społeczność, stając się Polakami z wyboru. Ich potomkowie uczestniczyli w przygotowaniu wystawy i w pracach nad albumem.

Niemcy byli obecni w Warszawie od początków istnienia miasta, jednak po okropnościach II wojny światowej hasło „Niemcy w Warszawie” kojarzy się jednoznacznie negatywnie zarówno starszym, pamiętającym wojnę, jak i młodszym mieszkańcom stolicy. O pokojowej imigracji i wieloletniej koegzystencji w Warszawie przybyszy z krajów niemieckich mało kto pamięta. Naukowcy nie pokusili się jeszcze o całościowe opracowanie tej tematyki, ograniczono się jedynie do przyczynkarskich artykułów. A przecież osoby o niemieckich nazwiskach patronują kilku warszawskim ulicom.

Album Polacy z wyboru pokazuje Niemców, którzy przez ostatnie dwieście lat przyjeżdżali do Warszawy nie w mundurach wrogich armii, lecz dobrowolnie i z pokojowymi zamiarami. Przybysze, a później ich potomkowie, zdobili stolicę Rzeczypospolitej swymi dziełami lub kładli podwaliny pod przyszłe zakłady przemysłowe, które z czasem stały się chlubą Polski i Warszawy. Wnosili również istotny wkład w życie naukowe, kulturalne i artystyczne miasta i kraju. Osiedlając się na stałe, większość z nich asymilowała się już w pierwszym pokoleniu, spolszczając nawet pisownię swych imion i nazwisk. Inaczej niż w Łodzi, Poznaniu czy Katowicach, gdzie po 1945 roku istniała zwarta i zorganizowana mniejszość niemiecka, w Warszawie przybysze z Niemiec szybko stawali się Polakami i warszawianami – z własnego wyboru i z wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Środowisko rodzin pochodzenia niemieckiego w Warszawie konsolidowały Kościoły: ewangelicko-augsburski i ewangelicko-reformowany, które tę funkcję pełnią również dziś. Gdy w 1939 roku i w latach okupacji niemieckiej przyszła godzina największej próby, zdecydowana większość warszawian niemieckiego pochodzenia nie tylko odmówiła podpisania Volkslisty, lecz także zaangażowała się w antyhitlerowską działalność podziemną w Armii Krajowej i w strukturach Państwa Podziemnego. Walczyła także z Niemcami w Powstaniu Warszawskim 1944 roku. Za tę patriotyczną postawę przyszło im zapłacić najwyższą cenę podczas wojny i po jej zakończeniu. Wśród najsłynniejszych Polaków niemieckiego pochodzenia, którzy zapisali się w historii państwowości polskiej są m.in. Romuald Traugutt, Joachim Lelewel czy gen. Władysław Anders.

Wklejona płyta DVD zawiera materiały dodatkowe, filmy, wywiady z przedstawicielami rodzin.

opis i zdjęcie ze strony wydawcy

autor: Tomasz Markiewicz, Tadeusz Władysław Świątek, Krzysztof Wittels

wersja polsko-niemiecka

wydawca: Dom Spotkań z Historią

oprawa twarda, 304 strony

ISBN: 978-83-62020-46-1

"Konrad Brandel 1838–1920" to album monograficzny poświęcony jednemu z najwybitniejszych polskich fotografów, wynalazcy, fotoreporterowi współpracującemu z ilustrowanymi tygodnikami, kronikarzowi Warszawy końca XIX w. W historii polskiej fotografii zapisał się jako oryginalny twórca oraz wynalazca aparatu fotograficznego zwanego "fotorewolwerem”, który zrewolucjonizował styl fotografowania. Brandel pierwszy realizował fotograficzne kalendarze, był prekursorem dokumentacji fotograficznej stanów chorobowych. Jako pierwszy otrzymał tytuł Fotografa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Nagradzany na europejskich wystawach fotograficznych, wszedł do zespołu jurorów pierwszej ważnej polskiej wystawy fotografii w 1901 roku. Poza zdjęciami Brandla, w publikacji znalazł się esej o fotografie, kalendarium życia i twórczości w zestawieniu z wydarzeniami światowymi wiążącymi się z rozwojem fotografii.

opis i zdjęcia ze strony wydawcy/

Autor: Danuta Jackiewicz

Warszawa 2015

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Format: 20 x 21 cm

Liczba stron: 148

ISBN: 978-83-62020-71-3

Konrad Brandel ensured himself a permanent place in the history of Polish photography as a documentalist, a precursor of medical photography, a photoreporter as well as an inventor of the handheld camera. In 1885 he opened a photography studio in Nowy Świat Sterrt, where he ran a firm until 1891. Took the first photographs of Warsaw form a baloon in flight, thus becoming a precursor of Polish aerial photography.

Achieved priority in medical photography when in 1870 he documented the condition of the patients of Warsaw physicians and medical pathologies, and became awarded the title of Photographer of the Imperial University of Warsaw. Author of the first famous panorama of the capital executed in 1873 while recording the urban development of his nometown from scaffolding over a tower of the royal Castle. 

Konrad Brandel left behind photographs enabling a study of daily life in the streets of the city centre, Pole Mokotowskie, and the districts of Wola, muranów and Praga. chronicled  the social and charity activity of numerous societies and associations. His works offer visual evidence of the cultural and industial growth of Warsaw. 

Brandel was a professional who constantly modernised his technological workshops amd developed a personal philosophyof photography, which in the last years of his life brought him closer to the aesthetics of pctorialism. In 1905 distinguished with the tittle of honourary member of the Warsaw Photographic Society.

In 2012 photograps by Konrad Brandel were presented on postage stamps printed as part of the of the Historia Polskiej Fotografii (History Polish Photography) series issued by the Polish Post and the National Museum of Warsaw.

In the Polish capital Brandel is recalled only on a gravestone at the Stare Powązki cementery. The town house, rebuilt after the war, which is contained his photography studio, stands in Nowy Świat Street, but for the time being lacks a suitable commemorative plaque.  

Author: Danuta Jackiewicz,

Translated by Aleksandra Rodzińska-Chojnowska, 

Design and layout: Maciej Buszewicz.

Warsaw 2015,

Format: 20 x 21 cm,

148 pages, illustrated

ISBN 978-83-62020-72-0