INNE

Od Wydawcy:

"Konrad Brandel 1838–1920" to album monograficzny poświęcony jednemu z najwybitniejszych polskich fotografów, wynalazcy, fotoreporterowi współpracującemu z ilustrowanymi tygodnikami, kronikarzowi Warszawy końca XIX w. W historii polskiej fotografii zapisał się jako oryginalny twórca oraz wynalazca aparatu fotograficznego zwanego "fotorewolwerem”, który zrewolucjonizował styl fotografowania. Brandel pierwszy realizował fotograficzne kalendarze, był prekursorem dokumentacji fotograficznej stanów chorobowych. Jako pierwszy otrzymał tytuł Fotografa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Nagradzany na europejskich wystawach fotograficznych, wszedł do zespołu jurorów pierwszej ważnej polskiej wystawy fotografii w 1901 roku. Poza zdjęciami Brandla, w publikacji znalazł się esej o fotografie, kalendarium życia i twórczości w zestawieniu z wydarzeniami światowymi wiążącymi się z rozwojem fotografii.

"Po moście suniemy z szybkością 45 km na godzinę. Rozlegają się głosy zadowolenia: - "most ani drgnie". Mijamy ostatnie przęsło i wjeżdżamy na nasyp praski. Po obu stronach "sielanka". Spokojnie pasie się bydełko... Ludność praska powiewa chusteczkami, dając wyraz swego zadowolenia.."

Czy Warszawę można było odbudować inaczej? Kto naprawdę napisał dekret Bieruta? Dlaczego wraca mit „małego Paryża”, a przepadła duma z tego, że „cały naród zbudował swoją stolicę”? Do kogo dziś należy miasto?

Spór o odbudowę Warszawy to opowieść o odważnych planach naprawy miasta, o kontrowersjach wokół Biura Odbudowy Stolicy, ale także o „kuratorach z Karaibów” i o patologiach reprywatyzacji – jednym słowem o najnowszych dziejach Warszawy. O historii, w której „nic się nie kończy i nic nie jest na zawsze”, piszą badacze, muzealnicy i varsavianiści, mówią aktywiści i działacze społeczni. Odkrywamy ją w mało znanych dokumentach archiwalnych.
Książka zbiera i pogłębia materiały z wystawy Spór o odbudowę, jednej z najgłośniejszych warszawskich wystaw ostatnich lat, przygotowanej w ramach festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE 7 w 2015 r.

Rzecz nie dotyczy kandelabrów i płaskorzeźb. Nie dotyczy koniecznych lub zbędnych wyburzeń. Dotyczy funkcji miasta. Przedmieść i centrum. Polityki mieszkaniowej. Praw lokatorów i praw właścicieli. A ściślej: prawa do mieszkania zderzonego z prawem własności. I z tego punktu widzenia, nie ma tematu bardziej aktualnego niż odbudowa Warszawy.

- Marcin Wicha, Spór o rewolucję, www.dwutygodnik.com

25 maja – 1 września 2013 roku w Pałacu na Wyspie odbył się wernisaż wystawy Metamorfozy. Z okazji wystawy został wydany katalog „Metamorfozy. Królewska kolekcja grafiki Stanisława Augusta”. Królewska kolekcja grafiki Stanisława Augusta – kolejnej odsłony cyklu Stanisław August – mecenas i kolekcjoner. Cykl został zapoczątkowany w lipcu 2011 roku pokazem Rembrandt i inni. Wystawa powstała we współpracy z Gabinetem Rycin Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Wystawa w Pałacu na Wyspie została zaaranżowana według kolejności historii opisanych w poemacie Owidiusza. Część z nich tworzy cykle składające się z kilku grafik, jak opowieść o czterech porach roku, potopie czy losach Perseusza, inne stanowią narracje zamknięte w jednej kompozycji. Odrębną grupą są ryciny, których treść odpowiada tematyce rzeźb umieszczonych w Pałacu na Wyspie. Grafiki ukazujące historie Marsjasza, Herkulesa czy Andromedy zostały zaprezentowane przy ich rzeźbiarskich odpowiednikach w Sali Balowej i Pokoju Kąpielowym.

Druga pozycja serii wydawniczej „Solidarność” i opozycja demokratyczna w latach 1980 – 1989.
Z trzech spotkań, na których Andrzej Friszke przeprowadza rozmowy z członkami Prezydium oraz przewodniczącym Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” wyłania się historia powstania i funkcjonowania Związku od porozumień sierpniowych, do wprowadzenia stanu wojennego. 

Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami historycznymi oraz dokumentami.

W „Polsce przedwojennej" – swoistym fotoreportażu z przeszłości – prezentujemy ponad 200 starannie wyselekcjonowanych i opracowanych fotografii archiwalnych. Ukazują one jakże zróżnicowany, fascynujący świat Drugiej Rzeczypospolitej. Przyglądamy się polskim miastom – od Lwowa na południowo-wschodnich kresach po nadbałtycką nowoczesną Gdynię. Oglądamy wiejskie pejzaże z chłopskimi chatami i charakterystycznymi sylwetkami ziemiańskich dworów. Odkrywamy ówczesne kurorty, poznajemy przemysł, motoryzację, sport i kulturę międzywojennej Polski z wielu, jakże różnych perspektyw. Zasadniczą część albumu poprzedza wybór najstarszych zdjęć wykonanych na ziemiach polskich w okresie zaborów, a także w latach kształtowania się niepodległego państwa w czasie pierwszej wojny światowej i tuż po jej zakończeniu.

Wyd. II, Warszawa 2016, format 16,5 X 24,5 cm, oprawa twarda, str. 264.

Numer ISBN: 9788363842086, Numer EAN: 9788363842086

Autor: Ireneusz Zalewski

 „Echa dawnej Warszawy. 100 adresów” to drugie już wydanie felietonów Ireneusza Zalewskiego – wybitnego varsavianisty i felietonisty, który przez lata publikował swoje artykuły w m.in. w „Stolicy” i „Życiu Warszawy”.

Pierwsze wydanie było zbiorem „100 adresów dawnej Warszawy” i rozeszło się w błyskawicznym tempie. Stąd decyzja o kolejnej edycji, która jest jeszcze ładniej wydana, poprawiona i uzupełniona o informacje pod ilustracjami oraz indeks osobowy. Stanowi też znakomity początek serii, której kontynuacją są: „Echa dawnej Warszawy. Kolejne 100 adresów” oraz „Echa dawnej Warszawy. Z dziejów komunikacji”.

Autorem dwóch pierwszych z nich jest Ireneusz Zalewski, który będąc pasjonatem przedwojennej Warszawy, historii Poczty Polskiej, umundurowania oraz znany kolekcjoner, zbiera w jednym miejscu najciekawsze warszawskie adresy i historie i przenosi nas kilkadziesiąt lat wstecz - w dawne, charakterystyczne miejsca Warszawy. Często owiane mroczną tajemnicą – jak choćby słynna Wielka Synagoga, po której pozostało miejsce objęte klątwą, a w którym obecnie stoi Błękitny Wieżowiec. Autor przenosi nas również w dawne miejsca handlu, interesów, zabawy, wystawnego życia, ale też do dawnych fabryk i szpitali. Praktycznie żadne z opisywanych przez niego miejsc nigdy nie powróciło do dawnej świetności, dawnego wyglądu, czy przeznaczenia. Często nie pozostał po nich nawet ślad - pozostały natomiast pasjonujące wspomnienia i relacje, które autor przekazuje nam w swoich publikacjach.

Wyd. I, Warszawa 2016, format: 16,5 x 24,5 cm, oprawa twarda, str. 256

Numer ISBN: 9788363842093 Numer EAN: 9788363842093

„Echa dawnej Warszawy. Kolejne 100 adresów” jest kontynuacją bestsellera „Echa dawnej Warszawy. 100 adresów”. Autor – Ireneusz Zalewski przez wiele lat był dziennikarzem i felietonistą, jest też wielkim pasjonatem przedwojennej Warszawy, historii Poczty Polskiej i znawcą umundurowania, a także kolekcjonerem varsavianów. W swoich felietonach, które przez lata publikował w m.in. w „Stolicy” i „Życiu Warszawy”, przedstawiał losy różnych, bardziej lub mniej znanych, ale zawsze interesujących, budynków warszawskich, ulic czy osiedli. Tym razem, w kolejnym wydawnictwie z serii „Echa dawnej Warszawy” czekają na nas nowe miejsca do odkrycia, nowe historie i nowe zagadki do rozwiązania. Wspólnie z autorem poznamy kolejnych 100 interesujących punktów na mapie Warszawy.

Wyd. I, Warszawa 2016, oprawa twarda, wymiary: 17 X 24,5 cm, str. 232.

Numer ISBN: 9788363842116, Numer EAN: 9788363842116

 Autor: Daniel Nalazek

Od Wydawcy:

Autor jest historykiem komunikacji miejskiej, współautorem monografii poświęconej warszawskim autobusom i trolejbusom, a także autorem artykułów o historii komunikacji trolejbusowej w Polsce.

W swoich felietonach przedstawia kilkanaście niesamowitych historii, w których główną rolę odegrała warszawska komunikacja miejska. I nie zawsze tylko jako środek transportu. Od uruchomienia komunikacji miejskiej w Warszawie minęło 180 lat z okładem.

"Przez cały ten czas, przez karty jej historii zdążyło się przewinąć wielu bohaterów i nie mówię tu tylko o osobach, ale i o środkach komunikacji miejskiej. Czym były omnibusy? Na co skarżyli się podróżni w XIX wieku? A jakie mieli problemy tuż po drugiej wojnie światowej? Czym były ropuchy?? Kiedy na ulice wyjechały elektryczki? Czy po dawnej Warszawie kursowała pechowa ?13?? O których liniach tramwajowych śpiewano w piosenkach? Od kiedy mamy linie nocne? Czym były winogrona??" Na te pytania, i na wiele innych, można znaleźć odpowiedź w tej książce.

Zbiór opowieści mieszkańców stolicy o życiu codziennym w przedwojennej Warszawie. Bohaterowie tej książki pochodzą z różnych środowisk, stąd z ich wspomnień wyłania się wielowymiarowy portret Warszawy – miasta pełnego kontrastów, w nieustającym ruchu, zmieniającego się, tętniącego życiem – mówi Magda Szymańska. Warszawa w ich opowieściach ma dwa oblicza: to nowoczesna europejska stolica i małe, prowincjonalne miasteczko. Nasi bohaterowie opowiadają także o tym, jakie wydarzenia najmocniej zapadły w ich pamięć, czym żyli i jak zmieniała się stolica na przestrzeni tych dwudziestu lat.

W listopadzie 1918 roku Warszawa stała się stolicą niepodległej Polski i centralnym ośrodkiem politycznym, administracyjnym, kulturalnym i handlowym II Rzeczypospolitej. Tu rozgrywały się najważniejsze dla kraju wydarzenia, urzędował prezydent, rząd i parlament. W dwudziestoleciu międzywojennym miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać – powstawały nowe osiedla, linie komunikacyjne, budynki użyteczności publicznej. Stolica Polski stała się miastem reprezentacyjnym, wielokulturowym, jednak obok eleganckich dzielnic o wielkomiejskim charakterze jak Śródmieście czy Mokotów, z restauracjami, kinami, wytwornymi hotelami, istniały też przeludnione dzielnice robotnicze, zamieszkane przez warszawską biedotę, jak Wola czy Sielce oraz żydowska dzielnica północna, pełna sklepów i małych warsztatów. 

Warszawa zapamiętana to jednak nie tylko opowieść o mieście, jego topografii i faktografii – dodaje Magda Szymańska. Wiele z tych relacji ma charakter bardzo osobisty – bohaterowie opowiadają o swoim dzieciństwie, życiu rodzinnym, szkole, przywołują zabawne anegdoty. Książkę uzupełniają niepublikowane dotąd zdjęcia z rodzinnych archiwów.

Warszawa zapamiętana. W okupowanej stolicy to obraz codziennego życia w Warszawie z lat 1939–44, przedstawiony we wspomnieniach jej mieszkańców. Bohaterowie książki opowiadają m.in. o konspiracji, represjach, tajnym nauczaniu i warszawskim getcie. Są to poruszające, dynamiczne i barwne relacje Publikacja ukazuje się w serii wydawniczej „Z Archiwum Historii Mówionej”. Publikujemy w niej historie warszawiaków, którzy nagrali swoje wspomnienia oraz przekazali rodzinne dokumenty i zdjęcia do Archiwum Historii Mówionej DSH i Ośrodka KARTA. Książkę uzupełniają niepublikowane dotąd fotografie z rodzinnych albumów naszych rozmówców. Opracowała: Magda Szymańska

oprawa broszurowa ze skrzydełkami, 232 strony 

rok wydania: 2019

wydawca: Dom Spotkań z Historią

ISBN: 978-83-66068-15-5 

Ośmioletni Michał dostał w szkole zadanie na wakacje: codziennie zapisywać jedno zdanie w zaszycie. Tak zaczął powstawać skromny dziecięcy dziennik. Każdego dnia chłopiec odnotowywał w nim jedno zwyczajne zdarzenie: spacery i rodzinne spotkania, zabawy i obserwacje przyrody.

Te wakacje były jednak szczególne. Był bowiem rok 1939. Pierwszego września rozpoczęła się wojna...

W ten sposób bieg historii zmienił ćwiczenie z kaligrafii w przejmujący dokument. Osiemdziesiąt lat później, dopełniony malarskimi ilustracjami, stał się on jedyną w swoim rodzaju książką.

Dom Spotkań z Historią, Fundacja Kossakowskiego i Narodowe Muzeum Sztuki im. M.K. Čiurlionisa w Kownie zapraszają w niezwykłą podróż do czasów, gdy fotografia była jeszcze praktyką na poły alchemiczną. To wtedy hrabia Stanisław Kazimierz Kossakowski stworzył swoje słynne u schyłku XIX wieku atelier i laboratorium fotograficzne w Wojtkuszkach, w którym w ciągu dekady (1894–1905) powstało kilka tysięcy oryginalnych zdjęć jego autorstwa. Na album złożyły się wybrane fotografie przechowywane w zbiorach Narodowego Muzeum Sztuki im. M.K. Čiurlionisa w Kownie oraz Fundacji Kossakowskiego. Wydawcą jest Dom Spotkań z Historią. W albumie znajdziemy zdjęcia portretujące epokę, która bezpowrotnie odeszła wraz z wybuchem I wojny światowej i następującymi po niej przemianami polityczno-społecznymi. Są to fotografie ukazujące życie ziemiańskie na Litwie i w Polsce – miejscowość Wiłkomierz, okoliczne wsie i ich mieszkańców, nastrojowe fotografie przyrody, a także pałac w Wojtkuszkach i jego wnętrza, otoczenie oraz toczące się w nim życie towarzyskie. Niezwykle cenne dla varsavianistów są zdjęcia nieistniejących już wnętrz pałacu przy ulicy Nowy Świat 19, gdzie odbywały się słynne wieczory literackie, których gospodarzem był S.K. Kossakowski. W zbiorach hrabiego znalazły się także inne fotografie z Warszawy m.in. dokumentujące odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza czy przejazd szacha perskiego w 1900 roku.

Krytyk filmowy, zahibernowany kilkanaście lat temu, przebudziwszy się w dzisiejszych czasach, przeżyłby szok. Nie ze względu na polityczne zwroty i kataklizmy, aquaparki, autostrady czy niespodziewane sukcesy polskich sportowców. Mało bowiem co zmieniło się w Polsce tak bardzo jak kinematografia. Co się wydarzyło w ciągu tych dziesięciu lat, że tak gruntownie odmienił się obraz polskiego kina i jego miejsca – nie tylko w kraju? Jak w ogóle możliwa była ta zmiana? Czas opowiedzieć sobie tę niezwykłą historię.
Wojciech Orliński (ur. 1969) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”.
Autor kilku książek, m.in. Co to są sepulki – wszystko o Stanisławie Lemie (2005), Ameryka nie istnieje (2009) i Internet – czas się bać (2013). Prowadzi bloga Ekskursje w dyskursie.

rok wydania: 2015

wydawca: Agora

oprawa twarda, 304 strony

ISBN: 9788326823008