Fotografia

Czy Warszawę można było odbudować inaczej? Kto naprawdę napisał dekret Bieruta? Dlaczego wraca mit „małego Paryża”, a przepadła duma z tego, że „cały naród zbudował swoją stolicę”? Do kogo dziś należy miasto?

Spór o odbudowę Warszawy to opowieść o odważnych planach naprawy miasta, o kontrowersjach wokół Biura Odbudowy Stolicy, ale także o „kuratorach z Karaibów” i o patologiach reprywatyzacji – jednym słowem o najnowszych dziejach Warszawy. O historii, w której „nic się nie kończy i nic nie jest na zawsze”, piszą badacze, muzealnicy i varsavianiści, mówią aktywiści i działacze społeczni. Odkrywamy ją w mało znanych dokumentach archiwalnych.
Książka zbiera i pogłębia materiały z wystawy Spór o odbudowę, jednej z najgłośniejszych warszawskich wystaw ostatnich lat, przygotowanej w ramach festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE 7 w 2015 r.

Rzecz nie dotyczy kandelabrów i płaskorzeźb. Nie dotyczy koniecznych lub zbędnych wyburzeń. Dotyczy funkcji miasta. Przedmieść i centrum. Polityki mieszkaniowej. Praw lokatorów i praw właścicieli. A ściślej: prawa do mieszkania zderzonego z prawem własności. I z tego punktu widzenia, nie ma tematu bardziej aktualnego niż odbudowa Warszawy.

- Marcin Wicha, Spór o rewolucję, www.dwutygodnik.com

Autor: Ryszard Mączewski

Warszawa, której nie ma, ożywa na kartach tej książki. Kolejne strony odkrywają współcześnie nieznane nam oblicze naszej stolicy. Zobaczmy bogato zdobione elewacje kamienic i gmachów użyteczności publicznej, pełne szyku ulice, dworce kolejowe, kościoły. Pospacerujmy ulicą Marszałkowską, przy której ocalało jedynie kilkanaście przedwojennych budynków, zajrzyjmy na plac Piłsudskiego, wyglądający dziś całkowicie inaczej niż 80 lat temu, czy też na Trakt Królewski, gdzie powojenna odbudowa wprowadziła wiele zmian w zabudowie. Warszawa, której nie ma prezentuje miejsca w większości zniszczone w czasie II wojny światowej – podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, w czasie wyburzania terenów getta, czy też po wybuchu powstania warszawskiego. Część spośród prezentowanych budynków przestała istnieć w czasach pokoju – zostały rozebrane ze względów ideologicznych bądź komercyjnych, zwalniając miejsce pod nową zabudowę.  Wybranym ilustracjom towarzyszą informacje o prezentowanych miejscach oraz plany, dzięki którym można je odnaleźć na mapie współczesnej Warszawy.

/opis ze strony wydawcy/

Ilość stron: 132

Format: 220 x 220 Oprawa: twarda

ISBN: 978-83-7729-331

„63 dni życia i walki” to wyjątkowa publikacja poświęcona bohaterom walki o Polskę, o życie…

W 70. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego oddajemy w ręce czytelników album, stworzony we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego, zawierający cenne, rzadko publikowane fotografie z tego okresu.

Ten niezwykły reportaż przywołuje kolejne dni walki o wolność: radość towarzyszącą wybuchowi powstania, przytłumioną trudnościami codziennej egzystencji, heroiczną walkę powstańców na barykadach, sanitariuszek w szpitalach polowych i na gruzach zburzonego miasta. To także obraz codziennego życia wypełnionego tęsknotą za normalnością, której namiastkę mieszkańcy Warszawy mogli odnaleźć w nielicznych, ale nadal funkcjonujących kawiarniach, teatrzykach, przy muzyce płynącej z radia czy podczas lektury codziennej prasy. W obliczu wszechobecnej śmierci czytelnik dostrzeże również radość zaślubin i przyjacielskich spotkań – radość z kolejnego dnia życia.

Fotografie pokazują także ogrom nadziei i niezwykłą odwagę młodych bohaterów z batalionów: „Zośka”, „Pięść”, „Gustaw”, „Dzik”, Golski”, „Harnaś”, „Kiliński”, „Ruczaj”, „Sokół” i wielu innych bezimiennych herosów tamtego czasu.

W klimat powstańczej Warszawy wprowadza czytelników dr hab. Andrzej Krzysztof Kunert, sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

/opis ze strony wydawcy/

autorzy: Jan Łoziński  (wyb. foto. i podpisy) | Andrzej Krzysztof Kunert  (posłowie) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 248 stron, format: 240 x 330 mm

ISBN: 978-83-7576-227-3

Od Wydawcy:

"Konrad Brandel 1838–1920" to album monograficzny poświęcony jednemu z najwybitniejszych polskich fotografów, wynalazcy, fotoreporterowi współpracującemu z ilustrowanymi tygodnikami, kronikarzowi Warszawy końca XIX w. W historii polskiej fotografii zapisał się jako oryginalny twórca oraz wynalazca aparatu fotograficznego zwanego "fotorewolwerem”, który zrewolucjonizował styl fotografowania. Brandel pierwszy realizował fotograficzne kalendarze, był prekursorem dokumentacji fotograficznej stanów chorobowych. Jako pierwszy otrzymał tytuł Fotografa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Nagradzany na europejskich wystawach fotograficznych, wszedł do zespołu jurorów pierwszej ważnej polskiej wystawy fotografii w 1901 roku. Poza zdjęciami Brandla, w publikacji znalazł się esej o fotografie, kalendarium życia i twórczości w zestawieniu z wydarzeniami światowymi wiążącymi się z rozwojem fotografii.

Album W obiektywie wroga... zawiera 358 zdjęć, w większości dotąd niepublikowanych, wykonanych w Warszawie w latach 1939–1945 przez żołnierzy Kompanii Propagandowych Wehrmachtu i SS. W czasie wojny fotografie te były wykorzystywane przez niemieckie mass media do przedstawiania Polski jako śmiertelnego wroga III Rzeszy. Miały też uzasadnić agresję hitlerowskich Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku i bezwzględny charakter okupacji.

Autorzy albumu, starając się oddać możliwie pełny obraz wojennej i okupacyjnej egzystencji Warszawy, wybrane fotografie opatrzyli komentarzem i dodatkowym materiałem źródłowym. Dzięki takiemu ujęciu powstała sugestywna opowieść o stolicy Polski, która zajmowała szczególne miejsce w polityce okupanta, o jej polskich i żydowskich mieszkańcach w okresie najcięższej próby i najsroższych represji, ale też największego poświęcenia i bohaterstwa.

Prezentowane zdjęcia pochodzą z Archiwum Fotograficznego Pruskiego Dziedzictwa Kulturowego w Berlinie i Archiwum Federalnego w Koblencji. Ich uzupełnienie stanowią różnorodne materiały źródłowe, w tym: fragmenty wspomnień i dzienników, artykuły prasy oficjalnej i konspiracyjnej, a także plakaty i obwieszczenia.

opis i zdjęcie ze strony wydawcy

autor: Eugeniusz Cezary Król, Danuta Jackiewicz

wersja polsko-niemiecka

wydawca: Dom Spotkań z Historią

oprawa twarda, 408 stron

ISBN: 978-83-7399-471-3

W „Polsce przedwojennej" – swoistym fotoreportażu z przeszłości – prezentujemy ponad 200 starannie wyselekcjonowanych i opracowanych fotografii archiwalnych. Ukazują one jakże zróżnicowany, fascynujący świat Drugiej Rzeczypospolitej. Przyglądamy się polskim miastom – od Lwowa na południowo-wschodnich kresach po nadbałtycką nowoczesną Gdynię. Oglądamy wiejskie pejzaże z chłopskimi chatami i charakterystycznymi sylwetkami ziemiańskich dworów. Odkrywamy ówczesne kurorty, poznajemy przemysł, motoryzację, sport i kulturę międzywojennej Polski z wielu, jakże różnych perspektyw. Zasadniczą część albumu poprzedza wybór najstarszych zdjęć wykonanych na ziemiach polskich w okresie zaborów, a także w latach kształtowania się niepodległego państwa w czasie pierwszej wojny światowej i tuż po jej zakończeniu.

Album „Odzyskana” to bardziej fotograficzny esej niż kronika Warszawy. Prezentujemy tu zdjęcia prekursorów polskiego fotoreportażu, wybitnych przedwojennych fotografów z koncernu „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, pochodzące ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego. Katalog to fotograficzny spacer po mieście, którego bohaterem jest przedwojennej Warszawa i jej mieszkańcy. Pokazujemy, jak wyglądała stolica odrodzonej Polski w chwili odzyskania niepodległości i jak zmieniała się wciągu 20 lat między dwiema światowymi wojnami.

Dom Spotkań z Historią, Fundacja Kossakowskiego i Narodowe Muzeum Sztuki im. M.K. Čiurlionisa w Kownie zapraszają w niezwykłą podróż do czasów, gdy fotografia była jeszcze praktyką na poły alchemiczną. To wtedy hrabia Stanisław Kazimierz Kossakowski stworzył swoje słynne u schyłku XIX wieku atelier i laboratorium fotograficzne w Wojtkuszkach, w którym w ciągu dekady (1894–1905) powstało kilka tysięcy oryginalnych zdjęć jego autorstwa. Na album złożyły się wybrane fotografie przechowywane w zbiorach Narodowego Muzeum Sztuki im. M.K. Čiurlionisa w Kownie oraz Fundacji Kossakowskiego. Wydawcą jest Dom Spotkań z Historią. W albumie znajdziemy zdjęcia portretujące epokę, która bezpowrotnie odeszła wraz z wybuchem I wojny światowej i następującymi po niej przemianami polityczno-społecznymi. Są to fotografie ukazujące życie ziemiańskie na Litwie i w Polsce – miejscowość Wiłkomierz, okoliczne wsie i ich mieszkańców, nastrojowe fotografie przyrody, a także pałac w Wojtkuszkach i jego wnętrza, otoczenie oraz toczące się w nim życie towarzyskie. Niezwykle cenne dla varsavianistów są zdjęcia nieistniejących już wnętrz pałacu przy ulicy Nowy Świat 19, gdzie odbywały się słynne wieczory literackie, których gospodarzem był S.K. Kossakowski. W zbiorach hrabiego znalazły się także inne fotografie z Warszawy m.in. dokumentujące odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza czy przejazd szacha perskiego w 1900 roku.

/wersja angielska/

70 lat temu, 1 sierpnia 1944 roku, do walki o wolność swojego miasta przystąpiło kilkanaście tysięcy słabo uzbrojonych powstańców. Dowództwo podziemnej Armii Krajowej, decydując o podjęciu jawnych działań zbrojnych przeciwko przeważającym siłom okupanta niemieckiego, planowało utrzymanie kontroli nad miastem przez tydzień, może 10 dni. Zakładano, że wkrótce do szturmu na Warszawę ruszy Armia Czerwona. Stalin jednak wstrzymał działania ofensywne, a osamotnieni powstańcy bronili swojej stolicy przez blisko 10 tygodni. W ciągu 63 dni walk zginęło około 18 000 żołnierzy powstania i blisko 120 000 mieszkańców Warszawy, zabitych w czasie walk, a także okrutnie zamordowanych przez hitlerowców. Jednak przez te 63 dni powstania Warszawa – choć palona, ostrzeliwana i bombardowana – walczyła i żyła wolnością, funkcjonowało niepodległe państwo polskie. Jak wyglądała ta walka i życie miasta, pokazujemy na starannie wyselekcjonowanych fotografiach archiwalnych…

/opis ze strony wydawcy/

Jan Łoziński  (wyb. foto. i podpisy) | Andrzej Krzysztof Kunert  (wstęp) | Robin Gill  (tłum.) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 64 strony, format: 14,5x20

ISBN: 978-83-7576-235-8

70 lat temu, 1 sierpnia 1944 roku, do walki o wolność swojego miasta przystąpiło kilkanaście tysięcy słabo uzbrojonych powstańców. Dowództwo podziemnej Armii Krajowej, decydując o podjęciu jawnych działań zbrojnych przeciwko przeważającym siłom okupanta niemieckiego, planowało utrzymanie kontroli nad miastem przez tydzień, może 10 dni. Zakładano, że wkrótce do szturmu na Warszawę ruszy Armia Czerwona. Stalin jednak wstrzymał działania ofensywne, a osamotnieni powstańcy bronili swojej stolicy przez blisko 10 tygodni. W ciągu 63 dni walk zginęło około 18 000 żołnierzy powstania i blisko 120 000 mieszkańców Warszawy, zabitych w czasie walk, a także okrutnie zamordowanych przez hitlerowców. Jednak przez te 63 dni powstania Warszawa – choć palona, ostrzeliwana i bombardowana – walczyła i żyła wolnością, funkcjonowało niepodległe państwo polskie. Jak wyglądała ta walka i życie miasta, pokazujemy na starannie wyselekcjonowanych fotografiach archiwalnych…

/opis ze strony wydawcy/

autorzy: Jan Łoziński  (wyb. foto. i podpisy) | Andrzej Krzysztof Kunert  (posłowie) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 64 strony, format: 14,5x20

ISBN: 978-83-7576-234-1

/wersja francuska/

70 lat temu, 1 sierpnia 1944 roku, do walki o wolność swojego miasta przystąpiło kilkanaście tysięcy słabo uzbrojonych powstańców. Dowództwo podziemnej Armii Krajowej, decydując o podjęciu jawnych działań zbrojnych przeciwko przeważającym siłom okupanta niemieckiego, planowało utrzymanie kontroli nad miastem przez tydzień, może 10 dni. Zakładano, że wkrótce do szturmu na Warszawę ruszy Armia Czerwona. Stalin jednak wstrzymał działania ofensywne, a osamotnieni powstańcy bronili swojej stolicy przez blisko 10 tygodni. W ciągu 63 dni walk zginęło około 18 000 żołnierzy powstania i blisko 120 000 mieszkańców Warszawy, zabitych w czasie walk, a także okrutnie zamordowanych przez hitlerowców. Jednak przez te 63 dni powstania Warszawa – choć palona, ostrzeliwana i bombardowana – walczyła i żyła wolnością, funkcjonowało niepodległe państwo polskie. Jak wyglądała ta walka i życie miasta, pokazujemy na starannie wyselekcjonowanych fotografiach archiwalnych…

/opis ze strony wydawcy/ 

autorzy: Jan Łoziński  (wyb. foto. i podpisy) | Andrzej Krzysztof Kunert  (wstęp) | Bertrand Pério  (tłum.) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 64 strony, format: 14,5x20

ISBN: 978-83-7576-236-5

/wersja niemiecka/

70 lat temu, 1 sierpnia 1944 roku, do walki o wolność swojego miasta przystąpiło kilkanaście tysięcy słabo uzbrojonych powstańców. Dowództwo podziemnej Armii Krajowej, decydując o podjęciu jawnych działań zbrojnych przeciwko przeważającym siłom okupanta niemieckiego, planowało utrzymanie kontroli nad miastem przez tydzień, może 10 dni. Zakładano, że wkrótce do szturmu na Warszawę ruszy Armia Czerwona. Stalin jednak wstrzymał działania ofensywne, a osamotnieni powstańcy bronili swojej stolicy przez blisko 10 tygodni. W ciągu 63 dni walk zginęło około 18 000 żołnierzy powstania i blisko 120 000 mieszkańców Warszawy, zabitych w czasie walk, a także okrutnie zamordowanych przez hitlerowców. Jednak przez te 63 dni powstania Warszawa – choć palona, ostrzeliwana i bombardowana – walczyła i żyła wolnością, funkcjonowało niepodległe państwo polskie. Jak wyglądała ta walka i życie miasta, pokazujemy na starannie wyselekcjonowanych fotografiach archiwalnych…

autorzy: Jan Łoziński  (wyb. foto. i podpisy) | Andrzej Krzysztof Kunert  (wstęp) | Peter-Christian Seraphim  (tłum.) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 64 strony, format: 14,5x20

ISBN: 978-83-7576-237-2

Legenda o najwspanialszej kolekcji

Mając kilka minut na spakowanie dobytku swojego życia, chowali do wielkiej walizki oraz dwóch konopnych worków jedzenie i najcenniejsze przedmioty. Gdy zobaczył w jej dłoniach szare pudełko, krzyknął, by chowała tylko potrzebne rzeczy. Nie posłuchała go. Dla niej olbrzymia kolekcja przepięknych grafik i pocztówek w szarym kartonie była najcenniejszą rzeczą pod słońcem. Musiała ją zabrać, skoro już więcej miała nie zobaczyć ukochanej Warszawy. Przecież z Sybiru nikt nie wracał.   Kilka minut później do domu wbiegł rosyjski żołnierz i wyprowadził Jana i Katarzynę Jastrzębskich z domu przy ul. Dobrej 40, skąd dołączyli do kilkusetosobowej grupy zesłańców. Po niecałej godzinie, pod eskortą wrogiego wojska, grupa ruszyła na wschód.  

Trud podróży, mroźny klimat, widmo śmiertelnych chorób, niebezpieczeństwo czyhające ze strony zwierząt i innych zesłańców – to wszystko można było przetrwać, jeśli miało się jakieś wspomnienia. A ona miała swoją ukochaną Warszawę ukrytą w kartonowym pudełku. Każda z grafik oraz pocztówek budziła w jej myślach obrazy konkretnych osób, miejsc lub zdarzeń. Jan często śmiał się z małżonki, że z taką nabożnością wpatruje się w pocztówki. Jednak, gdy nikogo nie było w pobliżu, sam kilka razy uronił łzę nostalgii nad przepięknym zbiorem. W chwili gdy w rodzinie Jastrzębskich pojawiło się dziecko, obszerna kolekcja zaczęła pełnić coś więcej, niż sentymentalną pamiątkę. Adam, syn zesłańców, uwielbiał gdy mama opowiada mu o Warszawie. Karty z miastem rodziców stały się w jego wyobrażeniach dowodem na istnienie innego, lepszego świata, który kiedyś może powrócić. Zygmunt, przywiązany do dziedzictwa z mroźnej Syberii, postanowił uzupełnić kolekcję o inne pocztówki z przedwojenną Warszawą. Zbiór rósł z miesiąca na miesiąc, lecz zatrzymała go nagła śmierć właściciela, zamykając go na pięćdziesiąt lat w starej skrzyni na strychu jednej z kamienic przy Rynku Starego Miasta 1/3.

„Beksiński. Fotografia” to pierwszy tomik w serii poświęconej polskim fotografikom. Zdzisław Beksiński zajmował się fotografią stosunkowo krótko, niespełna osiem lat. Główną modelką artysty była jego żona, Zofia Beksińska, która nie tylko wspaniale eksponowała kobiece piękno, lecz także potrafiła sprostać wymogom eksperymentatora. Zdjęcia Beksińskiego, cechujące się różnorodnością formalną i poetycką wrażliwością, koncentrują się przede wszystkim na temacie przemijania. Zaprezentowane w książce fotografie pochodzą ze zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku.

/opis ze strony wydawcy/

Wiesław Banach  (wstęp) | Lech Majewski  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2019

oprawa twarda, 64 strony, format: 14x19 cm 

ISBN: 978-83-7576-443-7

Zbigniew Dłubak, jeden z najważniejszych polskich fotografów powojennej awangardy, nad tematem aktu zaczął pracować około 1958 roku. Akt kobiecy pozostał głównym motywem w jego twórczości fotograficznej do końca jego aktywności artystycznej. Nie był on jednak nigdy uważany za specjalistę od aktu. Paradoks ten można tłumaczyć tym, że akty Dłubaka były zawsze poddane logice modernizmu – służyły wypowiedziom na temat języka fotografii, struktury powstawania i odczytywania znaczeń czy mechanizmów działania odbioru wzrokowego. Zagadnienia te wysuwane na pierwszy plan, przesłaniały fakt, że owe teoretyczne rozważania prowadzone są na fotografiach nagiego kobiecego ciała.

Kiedy Zbigniew Dłubak realizował pierwsze projekty artystyczne  oparte na seriach aktów kobiecych, rewolucja w myśleniu i mówieniu o ciele właśnie się dokonywała. Nie miała ona jednak szerokiego oddźwięku w Polsce ani szczególnego wpływu na twórczość tego autora. Rzeczywisty kontekst dla Ikonosfer i Gestykulacji  to szeroko rozumiany modernizm, z jego zainteresowaniem specyfiką medium, strukturalizmem i autonomią sztuki. Od samego początku fotograficzna praca Dłubaka nad ciałem kobiety jest bardzo analityczna, kadry są oszczędne, zgeometryzowane, budowane na fragmencie. Przez zabiegi abstrahujące oraz wprowadzenie symetrii i powtórzenia ich erotyzm zostaje wyparty, podobnie jak ukryty zostaje wymiar władzy w relacji artysta-modelka. Na pierwszy plan wysunięty jest mechanizm działania fotograficznej reprezentacji oraz znak odarty ze znaczenia, znak pusty. Wystawa wydobywa te właśnie wątki z obszernego dorobku artysty. Wybór prac z lat 1970-1978, p.t. Gestykulacje, które były wykonane w bardzo wielu wariantach z wieloma modelkami oraz szkice i dokumentacja  trzech instalacji fotograficznych p.t. Ikonosfery, które powstawały w latach 1967-1971, pokazuje wyjątkowo konsekwentną i rygorystyczną pracę z kobiecym ciałem.

opis i zdjęcie ze strony wydawcy

autor: praca zbiorowa

wydawca: Fundacja Archeologia Fotografii

oprawa miękka, 222 strony

ISBN: 9788393604579

Album „Chris Niedenthal 1989” przedstawia niezwykle ważny w historii Polski okres przełomu roku 1989. Czas, w którym dokonały się w Polsce dziejowe zmiany znakomicie uchwycił i pokazał na swoich fotografiach jeden z najbardziej cenionych fotoreporterów europejskich – Chris Niedenthal. W zdjęciowym reportażu uwiecznione zostały najważniejsze momenty roku 1989 z uwzględnieniem ówczesnego kontekstu historycznego. Czas PRL-u był dla twórców okresem wyjątkowo trudnym i skomplikowanym z powodu podporządkowania wszystkich dziedzin kultury wszechobecnej polityce i ideologizacji. Fotografia natomiast była jedną z tych dziedzin, która najwierniej i najcelniej potrafiła oddać i scharakteryzować zastaną rzeczywistość.

/opis ze strony wydawcy/

Chris Niedenthal  (fot.) | Andrzej Barecki  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2017

oprawa twarda, 200 stron, format: 20x27

ISBN: 978-83-7576-311-9

„Miałem zamiar zacząć ten tekst o albumie Chrisa Niedenthala z przytupem i, krok po kroku, figura po figurze, parę absurdów chciałem pokazać, ale traf zdarzył, że ledwo pierwszy gest zrobiłem, opanowała mnie, wciągnęła magia jego zdjęć…” ‒ tak we wstępie do albumu pisze Jerzy Pilch. Trudno bowiem nie ulec urokowi tych obrazów ujmowanych przez fotografika w wyjątkowych kadrach. Chris Niedenthal był świadkiem historii okresu PRL-u i z niezwykłym mistrzostwem śledził ją obiektywem aparatu. Demonstracje, czołgi, zomowcy, prominenci, kilometrowe kolejki, życie codzienne ‒ wszystko to uwidocznione na fotografiach. „Paradoks Niedenthala i skala jego talentu zasadza się na tym, że chcąc stworzyć galerię przedmiotowych osobliwości dawnego systemu, stworzył komiczny, dramatyczny i wyjątkowo mocny obraz życia prawdziwego. Chciał dać jakieś peerelowskie panopticum, a dał zawsze nieskończenie mocniejsze od kontekstów, zwłaszcza od kontekstów politycznych, dzieło sztuki” ‒ dodaje Pilch. Na 312 stronach oprócz zdjęć ukazujących polskie realia znalazły się także fotografie wykonane w Czechosłowacji, Bułgarii, NRD, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Związku Radzieckim. Album w wersji dwujęzycznej: polsko-angielskiej.

/opis ze strony wydawcy/

Chris Niedenthal  (autor) | Jerzy Pilch  (wstęp) | Chris Niedenthal  (tłum.) | Caryl Swift  (tłum.) | Marek Wajda  (proj. graf.)

wydawca: Bosz

rok wydania: 2014

oprawa twarda, 312 stron, format 20,5 x 27,5

ISBN: 978-83-7576-232-7